U stalnom postavu Etnografskog muzeja nalazi se vunena bijela kukuljica koja je sastavljena iz dva dijela te vrhom spojena šavom od upletenoga tamnosmeđega konca.
Na unutrašnjim stranicama kukuljice prišivena je traka od upletenoga smeđega konca koja je služila pričvršćivanju kukuljice za vrat. Nad čelom je vezeni ukras od smeđega konca čiji se rubni dio sastoji od križastih cik-cak linija, dok je ukras iznad njega sastavljen od niza trokuta s ukrasnim vrhom, a svaki je trokut podijeljen na romb i dva trokutića.
Ovakvo oglavlje, poznato kao „kaput“, nosile su pastirice na području Stupe, Topolog, Ošljeg i Imotice, sela Dubrovačkog primorja uz granicu s Hercegovinom. Kaput se nosio uz vuneni crni ogrtač – „bičulju“, „bičalj“ ili pak bijeli „gunj“ odnosno „pelegunj“.
Kaput je izrađen tehnikom pusta, jednostavnom i arhaičnom tehnikom prerade vune koja prethodi tkanju i pletenju. Još 1975. žene u selima Topolo, Imotica, Ošlje, Stupa i Smokovljani izrađivale su pust za kaput. Nakon što je oprana i raščešljana, vuna se na terasi ili stolu razastre te pomoću drvene motke, vode i sapuna jednolično zbija više sati, sve dok ne postane čvrsti tekstil te se zatim suši na suncu.
Viši kustos Ivice Kipre
Topolo, Dubrovačko primorje, 1. pol. 20. st.
stupanje, vezenje, vuna, vuneni konac; 42 x 58 cm
DUM EM 3640